Działo Kolejowe K5 Leopold

Występuje w trzech wariantach kamuflażu:

• HR6450 (szary kamuflaż), DRB, Ep. II
• HR6451 (brązowo-zielony kamuflaż), DRB, Ep. II
• HR6452 (brązowo-beżowy kamuflaż), DRB, Ep. II

Krótki Rys Historyczny Działa :

Działo było produkowane w Niemieckich Zakładach Kruppa które zajmowały się między innymi wydobyciem ród żelaza, produkcją stali oraz produkcją uzbrojenia i amunicji dla wojsk niemieckich.
Armata K5 była całkowicie oryginalną konstrukcją w odróżnieniu do dział 15 cm Kanone (Eisenbahn) , 17 cm Kanone (Eisenbahn). Prototyp armatyn nosił oznaczenie K5M i był kalibru 150 mm . Prace nad działem rozpoczęły się w 1934 roku , a pierwsze strzelanie tej armaty odbyło się w 1936 roku Pozytywne testy ze strzelania tej armaty pozwoliły na rozpoczęcie produkcji armat kalibru 280 mm. W roku 1940 w trakcie Inwazji na Francję , Wehrmacht był już w posiadaniu 8 takich dział.
Po inwazji na Francję armaty typu K5 wchodziły w skład systemu umocnień o nazwie Wał Atlantycki , zwalczały żeglugę oraz ostrzeliwały wybrzeża Anglii oraz brały udział w walkach na froncie wschodnim podczas oblężenia Leningradu i Stalingradu
Dwa takie działa były użyte przez Niemców w czasie bitwy pod Anzio . 22 stycznie 1944 roku dowództwo niemieckie zdecydowało o użyciu dwóch dział K5 do ostrzału przyczółku wojsk alianckich . Działa znajdowały się w tunelach kolejowych w okolicach Ciampino i po oddaniu kilku strzałów chowały się z powrotem do tunelów.
Dzięki takiej ochronie , alianci do końca działań wojennych nie dali rady ich zniszczyć mimo wielu prób podejmowanych przez lotnictwo alianckie.
Oba działa zostały nazwane przez aliantów "Anzio Annie" i "Anzio Express" , niemiecka obsługa ochrzciła je nazwami odpowiednio " Robert " i " Leopold "
Po wojnie działo "Robert " zostało zniszczone i pocięte na złom , a " Leopold " po odrestaurowaniu został przetransportowany i umieszczony w muzeum w Aberdeen ( Stany Zjednoczone ) gdzie znajduje się do dziś .